„Chopin bez fortepianu” to pierwsze wykonanie obu koncertów fortepianowych Chopina bez partii fortepianu. Została ona zastąpiona tekstem Barbary Wysockiej i Michała Zadary, będącym ekwiwalentem partii fortepianu, jej literackim odbiciem, oraz refleksją krytyczną na temat recepcji działa kompozytora. Aktorską transkrypcję partii fortepianu na scenie wykonuje Barbara Wysocka, opowiadając widzom krok po kroku, co robi fortepian. Scenariusz powstał na podstawie wywiadów z wybitnymi pianistami, prac muzykologicznych, biografii, listów Chopina oraz dzieł filozoficznych i teoretycznych. Jest werbalnym odpowiednikiem partii fortepianowej, przewodnikiem po koncertach, ich opisem i komentarzem do nich. Struktura tekstu tego spektaklu odpowiada kompozycji koncertów.

Spektakl został owacyjnie przyjęty przez krytykę teatralną i muzyczną. Dla jednych był „objawieniem” i „oszałamiającym manifestem wolności artysty” (Łukasz Drewniak), dla innych „przywróceniem Chopina jako artysty zadziwiającego i szokującego” oraz „zmaganiem o niepogrzebanie żywcem” (Katarzyna Fazan), a o kreacji Barbary Wysockiej pisano „wybitna” (Michał Centkowski) i „mistrzostwo” (Jacek Sieradzki).

 „Chopin bez fortepianu” gościł na najważniejszych festiwalach teatralnych w Polsce, m.in. na

• Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym „Chopin i jego Europa” w Warszawie,
• Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Boska Komedia” w Krakowie,
• Przeglądzie Teatrów Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie (GRAND PRIX),
• Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy,
• Międzynarodowym Festiwalu „Konfrontacje Teatralne” w Lublinie,
• Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” w Katowicach,
• Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi,
• Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych „R@port” w Gdyni,
• Kaliskich Spotkaniach Teatralnych w Kaliszu.

W roku 2015 spektakl został wykonany dziesięciokrotnie w USA: w Filadelfii, w Bostonie i w Swarthmore. Dziennik „Boston Globe” uznał „Chopina bez fortepianu” za najlepsze przedstawienie bostońskie 2015 roku. Rok później spektakl zaprezentowano w Petersburgu podczas International Rainbow Theater Festival oraz w Mińsku w ramach International Theatre Forum „TEART”.

Producentem i organizatorem spektaklu była Agencja Artystyczna GAP we współpracy z Teatrem Centrala.